Σάββατο 16 Ιανουαρίου 2010

Η πολύπαθη Αϊτή και η Ελληνική Επανάσταση


Είχε και τότε ο Γενάρης 15 και η χρονιά ήταν το 1822.

Οι επαναστατημένοι Έλληνες είχαν συγκροτήσει την Α' Εθνοσυνέλευση στη Επίδαυρο.
Ένα μήνυμα έφτασε στους συνέδρους, ένα μήνυμα από πολύ μακριά που τους γέμισε απίστευτη χαρά.
Από την μακρινή Αϊτή (ελάχιστοι θα γνώριζαν κατά που πέφτει) ο πρόεδρος της χώρας, ο Jean-Pierre Boyer αναγνώριζε επίσημα την Ελληνική Επανάσταση και ευχόταν για την επιτυχία του Αγώνα.
Ναι, η Αϊτή ήταν η πρώτη χώρα που στήριξε την Ελληνική Επανάσταση, την ώρα που η Ιερή Συμμαχία των Ευρωπαίων την καταδίκαζε ως ενέργεια ασύνετη και εγκληματική και διακήρυσσε, σε όλους τους τόνους, πως η σκλαβιά είναι θέλημα Θεού και η επανάσταση έργο του σατανά (!!) 

 
Αυτά τα λίγα, για να μην ξεχνάμε τους άστεγους
και απελπισμένους...


Αυτά τα λίγα και, έτσι για την Ιστορία μας,
η Επιστολή:


Ιωάννης Πέτρου Βόγερ, πρόεδρος του Χαϊτίου, προς τους Πολίτας της Ελλάδος Α. Κοραήν, Κ. Πολυχρονιάδην, Α. Βογορίδην και Κ. Κλωνάρην.

Εις τα Παρίσια
Πριν ή δεχθώμεν την επιστολή υμών, σημειουμένην εκ Παρισίων τη 20ή παρελθόντος Αυγούστου, έφθασεν ενταύθα η είδησις της επαναστάσεως των συμπολιτών υμών κατά του δεσποτισμού, του επί τρεις περίπου διαρκέσαντος εκατονταετηρίδας. Μετά μεγάλου ενθουσιασμού εμάθομεν ότι η Eλλάς αναγκασθείσα τέλος πάντων εδράξατο των όπλων, ίνα κτήσηται την ελευθερίαν αυτής και την θέσιν, ην μεταξύ των εθνών του κόσμου κατείχε.
Μία τόσον ωραία και τόσον νόμιμος υπόθεσις, και προ πάντων αι συνοδεύσασαι ταύτην πρώται επιτυχίαι, ουκ εισίν αδιάφοροι τοις Χαϊτίοις, οίτινες, ως οι Ελληνες επί πολύν καιρόν έκλινον τον αυχένα υπό ζυγόν επονείδιστον και διά των αλύσεων αυτών συνέτριψαν την κεφαλήν της τυραννίας.
Ευχηθέντες προς τον ουρανόν, όπως υπερασπισθή τους απογόνους του Λεωνίδου, εσκέφθημεν ίνα συντρέξωμεν τας γενναίας δυνάμεις τούτων, ει μη διά στρατευμάτων και πολεμοφοδίων, τουλάχιστον διά χρημάτων, ως χρησίμων εσομένων διά προμήθειαν όπλων, ων έχετε ανάγκην. Συμβεβηκότα όμως, επιβαλόντα τη πατρίδι ημών μεγάλην ανάγκη, επησχόλησαν όλον το χρηματικόν, εξ ου η Διοίκησις ηδύνατο καταβάλει μέρος. Σήμερον έτι η επανάστασις, η κατά το ανατολικόν μέρος της νήσου επικρατούσα, υπάρχει νέον προς την εκτέλεσιν αυτού του σκοπού κώλυμα. Επειδή το μέρος όπερ ηνώθη μετά της Δημοκρατίας, ης προεδρεύω, υπάρχει εν μεγίστη ενδεία και προκαλεί δικαίως μεγάλην του ταμείου ημών την δαπάνην. Εάν δ' επέλθωσι κατάλληλοι, ως επιθυμούμεν, αι περιστάσεις, τότε βοηθήσωμεν προς τιμήν τοις τέκνοις της Ελλάδος, όσον δυνηθώμεν.

Πολίται, διερμηνεύσατε προς τους συμπατριώτας υμών τας θερμοτέρας ευχάς, ας λαός του Χαϊτίου αναπέμπει υπέρ της ελευθερώσεως αυτών. Οι μεταγενέστεροι Ελληνες ελπίζουσιν εν τη αναγεννωμένη ιστορία τούτων άξια της Σαλαμίνος τρόπαια. Είθε παρόμοιοι τοις προγόνοις αυτών αποδεικνυόμενοι και υπό των διαταγών του Μιλτιάδου διευθυνόμενοι, δυνηθώσιν εν τοις πεδίοις του νέου Μαραθώνος τον θρίαμβον της ιεράς υποθέσεως, ην επεχείρησαν υπέρ των δικαιωμάτων αυτών, της θρησκείας και της πατρίδος. Είθε, τέλος, διά των φρονίμων διατάξεων αυτών μνημονευθώσιν εν τη ιστορία οι κληρονόμοι της καρτερίας και των αρετών των προγόνων.
Τη 15η Ιανουαρίου 1822 και 19η της Ανεξαρτησίας
ΒΟΓΕΡ


omogenia 

(Αναδημοσίευση από το  To χαμομηλάκι )

Πέμπτη 14 Ιανουαρίου 2010

Σεισμός στην Αϊτή



Τελικά μεν, "ή στραβός είναι ο γυαλός ή στραβά αρμενίζουμε", όπως λέει και η παροιμία.

Σίγουρα δε, ο γυαλός δεν είναι στραβός, άρα στραβά αρμενίζουμε.
Γιατί οι παροιμίες, μας ωθούν να κρίνουμε καταστάσεις σύμφωνα με την κοινή λογική. Αυτές περιγράφονται με τέτοιο τρόπο παραβολικό ώστε να υπερτονίζονται τα λογικά χαρακτηριστικά κάποιας κατάστασης και έτσι ο κάθε ένας από εμάς εύκολα να μπορεί να διακρίνει την λογικότερη.

Η πρώτη δημοσίευση για το 2010 ξεκίνησε με μία παροιμία, αλλά καμιά φορά χρειάζεται μία παροιμία για να μας τραβήξει τις παρωπίδες της συνήθειας και του εφησυχασμού της συνείδησης από τα μάτια.

Να δούμε και λίγο προς τις άλλες κατευθύνσεις. Να προβληματιστούμε. Γιατί σίγουρα δεν είμαστε στον σωστό δρόμο. Κάπου μεταξύ Τεμπών, Μαλλιακού, της ΠΑΘΕ και της Εγνατίας οδού, χάσαμε την διασταύρωση και πάμε αλλού.

Η Αϊτή ισοπεδώθηκε κυριολεκτικά και ο αριθμός των νεκρών και τραυματιών είναι ανυπολόγιστος.

Δεν μπορώ να φανταστώ πότε θα ορθοποδήσει αυτή η χώρα ξανά.  Θα επακολουθήσει και το συμπόσιο των παγκόσμιων "ανθρωπιστικών" οργανώσεων επάνω στο πτώμα της, χωρίς ένα ευρώ βοήθειας να φτάσει στον πραγματικό προορισμό του.

Ας ελπίζουμε στον Θεό και ας ευχόμαστε να βοηθήσει αυτούς τους συνανθρώπους μας.

Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον ημάς